Over Weegbree Leaves

Weegbree ( Plantago major ) is een overblijvend kruid inheems in Europa en genaturaliseerde in Noord-Amerika . De naam is afgeleid van het Latijnse " plantago ," betekenis " zool van de voet . " De indianen kenden deze plant als "white man voet , " omdat het ontstond achter de komst van de vroege Europese kolonisten . Identifiying Weegbree

Weegbree is een bescheiden installatie vaak gevonden groeit in bermen en in parken , weiden en braakliggende terreinen . Ondanks de vele positieve kwaliteiten , is het vaak beschouwd als een onkruid . De weegbree plant kan worden geïdentificeerd door zijn vezelig , glad , breed , diep geaderd 4 - tot 10 - inch - lange bladeren , die zijn gerangschikt in laagblijvende rozetten . Lange groene spikes dragen kleine bloemen ontstaan ​​uit het midden van elke rozet .
Historisch gebruik van Weegbree

De oude Ierse gebruikt weegbree om wonden te helen , noemde het de " genezing kruid. " In Angelsaksische lore werd genoemd onder de negen heilige kruiden . Plinius genoemd weegbree als een effectieve remedie voor " de waanzin van honden , " en Erasmus prees zijn doeltreffendheid tegen giftige spin bijt .
Geneeskrachtige kruiden en specerijen gebruik van Weegbree

In zijn boek " Voederen New England , " Tom Seymour suggereert het gebruik van gemalen weegbree bladeren als een substituut voor Calamine lotion . Dit kruid is al lange tijd gebruikt om kleine wonden , schrammen , beten en brandwonden te genezen . Seymour prijst ook weegbree als een eetbare groente , vooral wanneer gestoomd. Volgens Botanical.com , weegbree bladeren bezitten diureticum , samentrekkend en koelende eigenschappen .