De Siberische iep ( Ulmus pumila ) is niet alleen afkomstig uit Siberië , het groeit ook in Korea , Noord-China en delen van Mantsjoerije . In Noord-Amerika , Siberische iep is een landschap boom geschikt voor slechte kwaliteit sites, waar weinig andere bomen pak . Identificatie van de Siberische iep komt door de erkenning van de diverse functies . Instructies
1

Kijk voor een boom die groeit tussen de 50 en 70 meter hoog . De breedte is vaak in hetzelfde bereik als de hoogte van een Siberische iep . Trunk diameters van Siberische iep ontwikkelen tot 18 centimeter , maar de meeste zijn kleiner dan dat.

Let Pagina 2 de open en ronde kroon van de Siberische iep . Kijk voor de boom om dunne , afstaande takken voorzien , volgens de " National Audubon Society Field Guide to Trees : . Eastern Region "
3

Bestudeer de verschillende facetten van de Siberische iep blad. De bladeren zijn donkergroen , maar draai de kleuren dof bruin- geel in de herfst. Meet de bladeren ; ze tussen ¾ van een inch en 3 centimeter in lengte , met een breedte tot 1 inch . De randen hebben een reeks tanden vergelijkbaar met die gevonden op een zaagblad . De basis van het blad is stomp , terwijl de vorm als geheel is elliptisch .
4

Onderzoek de kleine , groenachtige bloemen die bloeien op een Siberische iep in het vroege voorjaar . De bloemen zijn van weinig belang ornamentally , maar ze leveren een afgeronde zaad bekend als een samara . De Samara is ½ inch in diameter, heeft een diepe inkeping aan de punt en is een groene tint .
5

Inspecteer de schors van een Siberische iep . Het heeft een ruwe textuur , het bezit van een reeks groeven en ruggen . Siberische iep schors varieert , wordt donkerder tot lichte tinten van grijs.