Zijn standaard Dwarf Bearded Irissen Gevonden in de Wild

? Inheems in het Middellandse Zeegebied , gebaarde irissen hebben een structuur die bestaat uit drie rechtop , of standaard , bloemblaadjes , en drie naar beneden gerichte bloemblaadjes genoemd valpartijen . De middelste val heeft een vage lijn in het midden dat de bloem zijn naam geeft . Bebaarde irissen van alle soorten en maten zijn te vinden in het wild, maar niet standaard in de Verenigde Staten . Dwerg Iris

Standard dwerg bebaarde irissen groeien tot een hoogte van tussen de 8 en 15 inch . Ze bloeien in kleuren variërend van blauw, paars , rood , wit en geel tot bi-colour . Terwijl zij over het algemeen bloeien in het voorjaar , sommige soorten produceren een tweede bloei in de zomer of herfst . De kortere variëteiten bloeien eerst , en donkerder gekleurde bloemen kunnen vervagen indien geplant waar ze ontvangen te veel zonlicht .
Teelt

North Carolina State University zegt dat succes met bebaarde irissen scharnieren op het houden van de wortelstokken , of vlezige wortel bollen , goed gedraineerd . Zij bevelen ze aanplant op of iets boven de bodem lijn om te voorkomen dat ze rotten . Voor voorjaarsbloeiende rassen , houden de bodem vochtig tot ze bloeien . Na bloemen vervagen, snijd de stengels terug naar 1 of 2 centimeter boven de wortelstok en verminderen drenken. Lente - en zomerbloeiende soorten moet regelmatig lang worden bewaterd hele zomer .
Rassen

Er zijn duizenden standaard dwerg bebaarde irissen om uit te kiezen . Sommige - voorjaar bloeiende rassen zijn " Aquarel, " die gele rechte bloemblaadjes met bruine watervallen heeft . " Software " heeft romige roze bloemblaadjes randen in abrikoos . Herhaal - bloeiende rassen zijn ook beschikbaar . " Jewel Baby" is diep paars , terwijl de "Baby Gezegend " is een lichtgele .
Inheemse Irissen

Hoewel gebaarde irissen zijn niet afkomstig uit de VS , je hebt wel opties voor het planten van hen. Genaamd de Louisiana irissen , ze zijn een groep van baardloze irissen eerst ontdekt door James Audubon in de jaren 1820 . De groep bestaat uit vijf soorten: Iris hexagonale , I. fulva , I. brevicaulis , I. giganticaerulea , I. nelsonii en hun natuurlijke hybriden. Als groep zijn ze minder gevoelig voor wortelstok rot dan gebaarde irissen en de neiging om sterkere te zijn .