Feiten over de wilde wingerd

De wilde wingerd ( Parthenocissus quinquefolia ) is een houtachtige wijnstok veel aantrekkelijker dan de naam doet vermoeden . Inheems in oostelijk Noord -Amerika , wilde wingerd heeft diverse toepassingen in de groenvoorziening , en het is beschikbaar in cultivar vormen . Wilde wingerd groeit omhoog in de bomen , op structuren of over de grond , waardoor het veelzijdigheid die u kunt profiteren voor landscaping . Aardrijkskunde

Inheems
om de meeste van de oostelijke Verenigde Staten en met de verdeling ervan zich uitstrekt tot in Mexico , wilde wingerd overleeft van Amerikaanse ministerie van Landbouw planten winterhardheid zones 3 tot en met 9 . In het wild , wilde wingerd gedijt in een vochtige grond met goede afwatering , maar het kan ook goed tegen droge gronden en zelfs in zandige degenen. Tolerant van de schaduw , deze wijnstok geeft de voorkeur nog steeds een open , zonovergoten plaats om te groeien . Het is bestand tegen blootstelling aan zout , waardoor het een haalbare optie is voor kustgebieden .
Groot en beschikt over

wingerd groeit tussen de 30 en 50 meter lang , het beklimmen van bomen , muren , hekjes , priëlen en de kant van de gebouwen met een vertakkende ranken . Deze uitbreidingen van stam de wijnstok 's hechten zich aan wat handig is , met behulp van een zuignap - achtige kleefschijf aan het einde van de rank die kleeft aan elke vlakke ondergrond . De bladeren zijn verbinding met folders gegroepeerd als de spreidvingers van een hand vanuit een centraal punt op een steel . Drie tot vijf 4 -inch lange folders vormen een enkel blad. Wilde wingerd bloeit van mei tot augustus , maar de groene - witte bloemen , verduisterd door het gebladerte, zijn moeilijk op te merken . Echter , de bloemen genereren kleine blauw- zwart fruit met september .
Gebruikt

De snelle groei van de wilde wingerd maakt het een hulpmiddel om bodemerosie op voorkomen hellingen . Als er geen structuren zijn in de buurt , de wijnstok groeit op de grond , waardoor het geschikt als bodembedekker . De Botanische Tuin van Missouri suggereert gebruiken om stompen of palen van lelijke puin en rotsen te verbergen. Train de wijnstok tot hekken, hekjes en muren , en bekijk het groeien , die ze in korte orde . De bladeren vallen van de wilde wingerd geeft het een sierwaarde , als de bladeren aan kleuren zoals karmozijn en paars. Wilde dieren, vooral vogels , eet de bessen en de bladeren vormen een schuilplaats voor kleine zoogdieren en vogels om hun toevlucht te nemen inch
Cultivars

Parthenocissus quinquefolia var . engelmannii is een vorm van wilde wingerd die afwijkt van het normale type , met kleinere folders die veranderen in een bronzen kleur rood in de herfst . " Monham " is de meest voorkomende vorm van wilde wingerd buiten de bovenliggende soorten. De bladeren van deze wijnstok hebben vlekken van crème , wit en groen , en ze zijn voorzien van een roze tint . Beide vormen groeien langzamer en naar een kleiner formaat dan doet de ouder wijnstok .