De honeylocust ( Gleditsia triacanthos ) en de esdoorn ( . Acer spp ) zijn loofbomen vaak gebruikt voor landscaping in de Verenigde Staten . Beide produceren kleurrijke herfstbladeren en worden vaak gekweekt als schaduwbomen . De Honeylocust is een snelgroeiende boom die meer dan 70 meter hoog reikt . Sommige esdoorns dan 100 voet , maar er zijn ook kleinere soorten die minder dan 20 meter lang groeien . Hoewel de Honeylocust en esdoorn zijn vergelijkbaar in sommige opzichten , ze hebben wel een aantal verschillen . Classificatie en Rassen

Inheems
naar Noord-Amerika , de honeylocust is een lid van de erwt familie ( Fabaceae ) . Deze boom draagt ​​lange , scherpe doornen op zijn stam en takken , maar een doornloze variëteit ( Gleditsia triacanthos var . Inermis ) is beschikbaar voor landschap doeleinden. Zowel de netelige en doornloze variëteiten groeien in Amerikaanse ministerie van Landbouw planten winterhardheid zones 3 tot 8a . De esdoorn boom behoort tot de familie Aceraceae en het geslacht Acer . In tegenstelling tot de Honeylocust , de esdoorn heeft ongeveer 120 soorten en duizenden cultivars . Ongeveer 13 soorten esdoorn zijn inheems in Noord-Amerika , en de rest zijn voornamelijk te vinden in Azië en het Middellandse-Zeegebied .
Range

het oorspronkelijke verspreidingsgebied van de honeylocust is in de oost- centrale Verenigde Staten , uit Pennsylvania naar Alabama en het westen aan Zuid-Dakota en Texas . Echter, de doornloze honeylocust grote schaal aangeplant buiten zijn oorspronkelijke verspreidingsgebied . Inheemse esdoorn soorten groeien in Noord-Amerika , van Canada tot Mexico . Esdoorns groeien van ongeveer USDA zones 2 tot en met 9 , afhankelijk van de soort .
Bladeren

De honeylocust heeft bipinnate of oneven geveerd samengestelde bladeren , wat betekent folders groeien tegenover elkaar op een lange steel . De bladeren zijn ongeveer 6 tot 10 centimeter lang met 15-30 dun, vederlicht folders . De bladeren licht werpen , gevlekte schaduw , waardoor het mogelijk is voor het gras om te groeien onder bladerdak van de boom. Honeylocust bladeren zijn donkergroen in de zomer en geel in de herfst. Hoewel de grootte en de vorm verschillen per soort , esdoorns hebben over het algemeen een tegengestelde bladstand met een scherpe punt , diep geaderde , gelobde bladeren . De bladeren zijn meestal 2-6 cm breed en wierp dichte schaduw die vaak voorkomt gras groeien . Bladvorm en herfstkleur verschillen per soort . Bijvoorbeeld , de zilveren esdoorn ( Acer saccharinum ) heeft gekarteld, stervormige bladeren die fel geel in de herfst draaien . De Japanse esdoorn (Acer palmatum ) heeft fijne textuur , ster - vormige bladeren die geel , rood of donker paars in de herfst draaien . Zilver esdoorn groeit in USDA zones 3 tot en met 9 , en de Japanse esdoorn groeit in USDA zones 5 tot en met 8 .
Zaden en Bloemen

De honeylocust is een peulvrucht die platte draagt , langwerpige zaaddozen in de zomer die nog aan de boom in de herfst , en werd bruin en verdraaid . Deze boom produceert hangende clusters van kleine , groen- gele bloemen in de late lente tot de vroege zomer . Hoewel niet opzichtig, honeylocust bloemen zijn zeer geurig . Esdoornzaden groeien in paren en zijn ingesloten in papieren - als vleugels die ervoor zorgen dat de zaden te twirl op de grond als ze vallen . De meeste esdoorns dragen kleine , onopvallende clusters van bloemen in het vroege voorjaar . Bloemen kunnen groen- geel , oranje of rood en zijn niet geurend zijn.