De Noorse esdoorn ( Acer platanoides ) , de rode esdoorn (Acer rubrum ) en de suiker esdoorn ( Acer saccharum ) zijn alle soorten van esdoorn die op grote schaal variëren over de noordelijke en oostelijke delen van Noord-Amerika , en de drie soorten hebben veel gemeen . Twee van hen zijn echter inheemse Noord- Amerikaanse soorten gewaardeerd voor hun aantrekkelijkheid en winterhardheid , terwijl de derde wordt beschouwd als een last uitheemse soorten . Grootte

Alle drie de bomen zijn middelgrote tot grote in omvang en kan een hoogte van 90 - tot - 100 meter of meer bereiken . Rode esdoorns zijn meestal tussen de 40 en 70 meter hoog , en suiker esdoorns zijn over het algemeen tussen de 70 en 90 meter hoog . Alle drie de soorten vormen brede , ronde kronen als ze volwassen worden , en suiker esdoorns kunnen lage tak op de grond en verspreiden tot 80 meter breed als ze genoeg ruimte.
Bladeren

Zowel Noorwegen en suiker esdoorns hebben een brede , gelobde bladeren . Suiker esdoorn bladeren hebben meestal vijf lobben , maar sommige bomen kunnen bladeren met minder lobben hebben ; Noorse esdoorn bladeren hebben meestal meer lobben dan een suiker- esdoorn en zijn breder dan ze lang . Rode esdoorn bladeren worden ook gelobd , maar de randen van de lobben zijn in plaats van glad gekarteld , zoals ze op suiker esdoorn en Noorse esdoorn bladeren. De kruispunten van de lobben van de rode esdoorn bladeren zijn scherp en V - vormig ; de knooppunten van suiker en Noorse esdoorn bladeren zijn afgerond en U-vormig .
Habitat

Alle drie van deze esdoorn soorten tolereren uiteenlopende grondsoorten , maar ze groeien het best in een vochtige, goed doorlatende grond . De Noorse esdoorn in het bijzonder is tolerant ten opzichte van verdichte bodem , vervuiling en andere ongunstige teeltomstandigheden , en hierdoor werd het op grote schaal aangeplant als straatboom na zijn introductie in Noord-Amerika van Europa in de 18e eeuw . De rode esdoorn groeit in Amerikaanse ministerie van Landbouw planten winterhardheid zones 3-9 , de Noorse esdoorn in USDA zones 3-7 , en de suiker esdoorn in USDA zones 3-8 .
Gebruikt

Vanwege hun omvang , aantrekkelijke bladeren vallen en het aanpassingsvermogen , al deze esdoorn soorten worden vaak gebruikt in de straat aanplant en als specimens landschap . De suiker esdoorn is ook lange tijd gebruikt als een bron van hout en haar sap is de primaire bron van ahornsiroop . De Noorse esdoorn is relatief snel groeiende , en het produceert een groot aantal zaden , waardoor het op grote schaal verspreid en verdringen inheemse soorten ; het wordt beschouwd als een invasieve soort in heel veel van zijn habitat in Noord-Amerika .