Een creosootstruik wordt genoemd voor zijn sterke geur, die lijkt op die van creosoot . De struik kan overal 3-13 meter hoog en heeft plakkerige groene bladeren en gele bloemen . De zaadbal kan wit tot rood van kleur , soms verschijnen roze , en is hangend en behaard . De kans is groot , elke rode groei op uw creosootstruik is dit wollige zaad pod . Habitat

De creosootstruik wordt gevonden in de woestijnen van het Amerikaanse zuidwesten en in Mexico , waar het aanbod is toegenomen 70 - voudige sinds de jaren 1930 . Het geeft de voorkeur zand , kiezel-en kalkrijke gronden , en niet goed tarief waar bodems hebben een hoog zoutgehalte . Het is zeer droogte - tolerant en kunnen overleven tot twee jaar zonder water . Het is ook allelopathic , het vrijgeven van giftige stoffen die voorkomen dat concurrerende planten groeien te dicht .
Voortplanting

Sinds zaadontkieming slecht is in deze struik , zich voortplant door het klonen. Elk jaar, nieuwe spruiten verschijnen rond de buitenste randen van de wortel kroon. Uiteindelijk , de binnenste planten sterven af , maar de kroon blijft scheuten op de omtrek te produceren . Deze klonale groei is goed voor de regelmatigheid van afstand in de opstanden van pure creosoot .
Bloom

met kleine gele bloemen die de bush te dekken, de creosootstruik bloeit van februari tot augustus . De bloemen hebben een ietwat verwrongen uiterlijk en worden genoten door honingbijen en andere insecten . Het is gebruikelijk om creosootstruik individuen bloeien het hele jaar door in sommige gebieden vinden .
Zelfbehoud

In tijden van extreme droogte , deze groenblijvende struik zakt een deel van zijn bladeren , en kunnen in feite lijkt volledig te zijn gestorven . Het perks bijna altijd bij het eerste teken van regen , groeien nieuwe bladeren en de voortzetting van haar levenscyclus . Het is zelfs bekend te blijven ontspruit uit de wortel kroon na te zijn gedecimeerd door brand . Deze taaiheid maakt het een van meest winterharde bewoners van de woestijn .