Er zijn ongeveer 12.000 bekende soorten mossen in de wereld . Moss algemeen gedijt in vochtige, kap gevuld omgevingen en groeit tot tussen 0,4 inch en 4 centimeter lang . In plaats van bloemen of zaden , mos groeit reproductieve spore structuren . Mossen worden ingedeeld in de Bryophyta divisie van de Plantae koninkrijk . De acht klassen van de divisie Bryophyta zijn Takakiopsida , Sphagnopsida , Andreaeopsida , Andreaeobryopsida , Oedipodiopsida , Tetraphidopsida , Polytrichopsida en Bryopsida . Bryopsida
Bryopsida bestaat uit 11.500 soorten en is veruit de grootste van de acht mos klassen .

Bryopsida klasse omvat ongeveer 98 procent van alle mossen . Een van de enige consistente kenmerken van de verschillende mossen in deze klasse is de aanwezigheid van een peristome . De opstelling van deze tandvormige aanhangsels vormen compartimenten waarin reproductieve sporen geleidelijk worden afgevoerd . Acaulon Moss , Largespore Ulota Moss en Pohlia Moss zijn allemaal in de klas Bryopsida en kan worden gevonden groeiend in een vochtige omgeving in Noord-Amerika .
Sphagnopsida

De Sphagnopsida klasse bestaat uit mossen die groeien in venen en moerassen . Omdat moerassen afhankelijk van neerslag en een slechte drainage, creëren ze een gunstig klimaat voor Sphagnum planten. Veenmossen het algemeen bestaan ​​uit een hoofd- stam, afstaande takken en opknoping takken . Ze hebben geen wortels hebben . Veenmossen verzuren hun omgeving door waterstof-ionen vrijgeven in de wetlands die zij bewonen . Veenmossen worden het meest gevonden in het noordelijk halfrond .
Andreaeopsida

Er zijn ongeveer 100 bekende Andreaeopsida mossen . Ze gedijen in koele klimaten en hebben de neiging om zich te hechten aan kiezelhoudend rock. Andreaeopsida mossen zijn zwart of rood . De bladeren van deze mossen zijn zeer klein en vormen multi- gerangschikt regelingen . Dit broze mos kan in het wild worden herkend door wrijven een hand over de bovenkant en het vinden van kleine fragmenten vast aan de palm .
Polytrichopsida

Polytrichopsida mossen zijn groter dan de meeste anderen . De Dawsonia superba specie ( in Australië ) kunnen staan ​​bijna 1,6 meter hoog . Een grote centrale stam , compleet met de aanwezigheid van leptoids ( suiker- geleidende cellen) en hydroids ( watervoerende cellen ) , karakteriseert deze klasse van mos . Polytrichopsida verlaat meestal rond de stam en zijn herkenbaar door hun aparte hoofdnerf - achtige structuur .
Takakiopsida

Takakiopsida mossen werden ontdekt in het Himalaya gebergte in de 19e eeuw . De soorten van deze unieke genus hebben slechts vier chromosomen per cel , die behoort tot de laagst bekende chromosoom telling van de wal . Takakiopside mossen hebben groene scheuten die zich uitstrekken van slanke horizontale wortelstokken . Deze scheuten zijn zeer broos en groeien niet groter dan 0,3 centimeter lang .
Andreaeobryopsida

Andreaeobryopsida werd een deel van de klas Andreaeopsida beschouwd tot 2000 toen wetenschappers merkten onderscheidingen in de twee klassen . Andreaeobryosida mossen verschillen omdat ze dioicous en bezitten seta . Dioicous mossen hebben mannelijke en vrouwelijke voortplantingsorganen op afzonderlijke planten . Seta zijn haren die de capsule van een mos ondersteunen .
Oedipodiopsida en Tetraphidopsida

De Oedipodiopsida en Tetraphidopsida klassen van mos zijn de meest zeldzame . De Oedipodiopsida klasse bevat alleen de Oedipodium graffithianum soorten. Dit soort mos is doorgaans te vinden in de koelere klimaten van Noord-Amerika , Zuid-Amerika , Eurazië en eilanden in de noordelijke Atlantische Oceaan. De Tetraphidopsida klasse heeft twee geslachten , Tetraphis en Tetrodontium . Beide bevatten twee soorten . Tetraphidopsida mossen worden gekenmerkt door hun rhizoid bases en chlorofyl overvloed . Ze worden vaak gevonden in het noordelijk halfrond en zijn zeldzaam in het zuidelijk halfrond .