De wilde zonnebloem ( Helianthus annuus ) is een van de weinige planten die een inwoner gewas van Noord-Amerika . Zonnebloemen zijn genoemd naar het Griekse woord voor "zon" ( Helios ) en " bloem " ( Anthos ) omdat hun bloemen gezicht van de zon. Deze planten worden geteeld voor hun zaad , voedsel en olie . De zonnebloem is niet slechts een enkele bloem , maar bestaat uit tal van kleine bloemen die groeien in clusters . Identificatie

Wild zonnebloemen verschillen van gedomesticeerde zonnebloemen omdat ze sterk vertakte , met kleine zaden en zaad koppen . Ze hebben driehoekige Lance - vormige bladeren met een ruw oppervlak . Hun blad structuur is eenvoudig met een geveerd of parallelle nerven . Stekelig, korte haren , die soms paars of andere donkere kleuren , bedekken hun stengels. Ze hebben opzichtige lintbloemen die geel zijn en de schijf bloemen zijn bruin.
Grootte

Volgens Floridata meeste zonnebloemen zijn groot , groeiend 8 tot 15 meter hoog en bevatten grote bloemschermen die 8 tot 12 centimeter breed. Ze hebben bladbladen dat zijn 10 centimeter lang en een enkele zonnebloem hoofd dat maar liefst 1.000 zaden kunnen produceren .
Geografie

Zonnebloemen groeien in het wild in verschillende semi -aride gebieden in de hele wereld, van Argentinië naar Canada . Ze groeien ook in Centraal-Afrika en in de Sovjet- Unie . Deze planten doen het best in verstoorde of laaggelegen bestemmingen, inclusief bermen , akkers , akkerranden en overbegraasde weilanden. Ze zijn gevonden in het wild groeien in prairies , bossen , oude velden en open plekken .
Geschiedenis

Het heeft geloofd westerse indianen eerst gecultiveerd zonnebloemen zo ver terug als 1000 voor Christus Europeanen later gecultiveerd het gewas in de verschillende regio's in Noord-Amerika , van Mexico tot het zuiden van Canada . Spanje waarschijnlijk bracht zonnebloemen naar Europa, waar ze verspreiden , tot aan Rusland, waar de plant snel aangepast . De inheemse wilde zonnebloem werd de bloem van de staat Kansas in 1903.