De meeste cactussen ( Cactaceae ) hebben langzame groei als gevolg van niet-levende of abiotische factoren , van weinig regenval tot intense zomerse hitte. Deze vetplanten gebruiken lente, zomer en vroege herfst voor actieve groei; ze gedijen in extreme omstandigheden en het in kiemrust gaan tijdens de winter. Voorkeur Amerikaanse ministerie van Landbouw planten winterhardheid zones 5 en hoger , hebben cactussen verschillende aanpassingen op basis van abiotische effecten in hun directe leefomgeving ontwikkeld . Zonlicht

Omdat veel cactussoort liever de volle zon plaatsen , deze soorten groeien stekels als shading mechanismen . Bijvoorbeeld , dichte stekels vormen schaduwrijke plekken op de cactus stengels tot interne temperatuur te regelen . Wanneer de loep genomen , zult u zien dat veel stekels hebben een witte tint ; lichte kleuren reflecteren het zonlicht en verminderen hittestress . Cactus soorten met witte haren die hun stengels hebben zelfs meer reflecterend vermogen . Ochtend zonlicht en gevlekte middags schaduw is een perfecte groeiende locatie. Als uw cactussen ontvangen teveel zonlicht , hun stengels geven een vergeeld uiterlijk ; chlorofyl cellen afsterven , verliezen hun normale groene tint . Zwaar schaduwrijke cactussen daarentegen groeien langbenige als de plant bereikt voor potentiële zonlicht.
Vocht

Neerslag is zeldzaam en schaars waar cactussen gedijen . In reactie , cactussen spreiden hun wortels horizontaal in plaats van verticaal , op zoek naar vocht . Omdat hun grond wordt voornamelijk zand - gebaseerde , water beweegt zich snel door de korrels ; wortels moeten dicht bij de oppervlakte zijn om zo veel vocht te absorberen mogelijk . Water wordt opgeslagen in de cactus stelen - ze zichtbaar zwellen na een forse regenval. Ze gebruiken dit opgeslagen water tijdens droogte . De stekels ook een rol spelen bij het sturen van het water naar de wortels . Dauw formulieren op de stekels en druipt op de cactus wortels. Neerslag is ook gesluisd met stekels om water te houden in de buurt van de wortels voor een maximale opname .
Fotosynthese

Met temperaturen stijgen in de zomer dagen , kan cactussen niet fotosynthese zoals gebladerte planten . Fotosynthese gaat transpiratie , of water uitwisseling , tussen plantencellen en de omringende lucht . In antwoord op hun extreme omgeving , cactussen gebruiken Crassulacean Acid Metabolism ( CAM ) te transpireren . Bijvoorbeeld , cactussen openen hun huidmondjes , of poriën , langs hun stengels tijdens de nacht om kritische kooldioxide absorberen. Gedurende de dag , gebruiken ze deze opgeslagen gas molecuul fotosynthetiseren terwijl hun huidmondjes gesloten blijven . Als gevolg daarvan hebben cactussen niet veel vocht verliezen gedurende de dag , vooral omdat hun stengels zijn wasachtig en taai om overmatige verdamping te voorkomen .
Reproductie

meeste cactussen creëren kleurrijke bloesems, van geel naar rood , om bestuivers aan te trekken - vele soorten zijn zelfbestuivend , maar profiteren van kruisbestuiving voor genetische diversiteit . Elke soort bloeit op een ander tijdstip aan specifieke dieren te lokken . Sommige cactussen gedijen in warme omgevingen waar bestuivers verschijnen alleen 's nachts ; deze cactussen produceren nacht bloemen voor vleermuizen en andere nachtdieren organismen . Cactussen leven in mildere klimaten bloem tijdens de dag voor de bestuiving door insecten . Niet-levende factoren , zoals de plaatselijke temperaturen beïnvloeden bloeitijden en bestuiving , die aanleiding fabriek aanpassingen voor een succesvolle voortplanting .