wintercreeper ( Euonymus fortunei ) , ook wel het beklimmen van Euonymus , is een uitgestrekte struik in de spindletree geslacht . Spindletrees ( Euonymus spp . ) Zijn een van de verschillende geslachten in de bitterzoete familie ( Celastraceae ) . Terwijl wintercreeper is niet inheems in Noord- of Zuid-Amerika , het groeit nu in meer dan 20 staten in de VS In tegenstelling tot andere leden van zijn geslacht , wintercreeper neiging om te groeien langs het oppervlak van de grond of structuren in plaats van als een verankerde struik of haag. Gebladerte

Wintercreepers zijn gemakkelijk te onderscheiden van soortgelijke plantensoorten door de grootte , de vorm en het patroon van hun bladeren . De bladeren, die ontstaan ​​in paren aan weerszijden van de stengels , een elliptisch of eivormige vorm en kunnen opgroeien tot 2 cm lang . Ze zijn ruwe textuur en de randen zijn gekarteld merkbaar . De aderen die het midden van de bladeren run down zijn licht geel, wat in schril contrast met de donkere groen van de rest van het oppervlak van het blad .
Bloemen en Fruit

wintercreeper bloemen bloeien in de vroege zomer , meestal eind mei of juni , maar zijn vaak gecamoufleerd of verduisterd door de bladeren en stengels . De bloesems, die ontstaan ​​in kleine groepjes , liggen op minder dan een halve centimeter in diameter. Hun doffe lichtgroene kleur zorgt ervoor dat ze om in combinatie met dichte gebladerte van de plant. De vruchten zijn ook relatief kleine, vaak nauwelijks meer dan 1/4 inch breed, maar zijn levendiger dan de bloemen . Als de vrucht bereikt volwassenheid in de late zomer , hun huid verandert in een gele of oranje kleur . Het vlees van de vrucht onder de huid is een helderder , rodere tint oranje .
Groei en Voortplanting

wintercreeper lange , houtachtige stengels zijn het fundament voor gehele structuur van de plant. Deze ranken kunnen goed groeien meer dan 40 meter lang en kan schalen , en uiteindelijk te dekken , wanden en andere verticale structures.The wortels , die direct groeien van de stengels , zijn ondiep en vaak dienen enkel om de plant te verankeren aan de oppervlakte groeit op . De plant kan worden vermeerderd door het afsnijden van een deel van een stam en het planten van elders .
Geografische spreiding

wintercreeper is inheems in oostelijke regio's van Azië, met inbegrip van de landen van China en Japan . Het is uitgegroeid tot in Oost-en centrale regio's van de Verenigde Staten gevestigde na wordt geïntroduceerd als sierplant . Het is ongewoon in de meeste Atlantische staten, waaronder Delaware , Maryland en Virginia . Het is meer vruchtbaar en problematisch in centrale staten , zoals Missouri en Kansas , waar het de potentie heeft invasieve en storend voor het evenwicht van de lokale ecosystemen te zijn . Volgens het Amerikaanse ministerie van Landbouw PLANTEN Database , is wintercreeper erkend als een potentieel invasieve soorten , maar is in alle staten niet verboden met ingang van juni 2011 .
Gebruikt

wintercreeper wordt gebruikt als een winterharde , sier bodembedekker. Het wordt vaak geplant in binnenlandse landschappen langs muren of wordt opgeleid om te groeien als een struik of een struik langs palen of rooster . Het groeit in verschillende omgevingsfactoren , inclusief bodems met alkalische en zure pH-waarde , en is tolerant ten opzichte van overmatig vocht . Echter , het kan niet groeien in verzadigde grond met een slechte drainage en het is niet tolerant voor droogte of extreme hitte . Het gedijt in gebieden met een volledige of gedeeltelijke blootstelling aan zonlicht , maar het kan groeien in zwaar schaduwrijke locaties ook .