Merk op dat weinig andere planten groeien rond de basis van een butternut tree ( Juglans cinerea ) . Net als zijn naaste verwant , de zwarte walnoot , butternut bomen produceren een chemische stof van hun wortels bekend als juglone , dat toxisch is voor vele soorten planten , waardoor ze uit het overleven in de nabijheid van de stam . De indianen zeker wist hoe de butternut boom te identificeren , gebruik makend van haar vruchten te oliën produceren . U kunt dit lid van de walnoot familie herkennen als goed, als je eenmaal vertrouwd te raken met de verschillende functies . Geografie en grootte

De butternut is een bladverliezende boom , gevonden groeit uit het zuiden van Maine in het noordelijke deel van het Diepe Zuiden en westwaarts naar staten zoals Missouri , Iowa en Minnesota . Butternut groeit meestal in vochtige valleien en op hellingen , met een aanwezigheid in de hardhout bossen van het bereik. Butternut groeit tussen 40 en 60 meter hoog , met een spreiding tussen 30 en 50 meter. De stam van een butternut dikker tot tussen 1-2 meter breed . De bovenste takken groeien in een rechtopstaande wijze en de belangrijkste takken zijn meestal stout , merkt de " National Audubon Society Field Guide to Trees : . Eastern Region "
Gebladerte

het loof van de butternut is een van de laatste te ontstaan ​​in het voorjaar , vaak verlaten van de geplette boom kale terwijl andere bomen er omheen hebben een volledige compliment van bladeren . Butternut bladeren zijn samengesteld , bestaande uit een centrale as stam aangeduid als een spil . De wervelkolom bezit een bedekking van minuten , kleverige haren en kan zo lang als 20 centimeter zijn. Talrijke folders , normaal 11-17 volgens de Botanische Tuin van Missouri , hechten aan de wervelkolom via korte , behaarde stengels . Gevormd als puntige lansen , de folders zijn tot 4 ½ centimeter lang en hebben randen gekarteld . Zij zijn de kleuren groen , draaien gelig of bruin in de herfst.
Butternuts

De onopvallende bloemen van de butternut ( mannelijke en vrouwelijke bloemen ) zijn op de dezelfde boom ) resulteren in een langwerpige moer. De noten ontwikkelen clusters met drie tot vijf butternuts per cluster . De noten , ingekapseld in een dikke , harige groenige schil , hebben een beschermend omhulsel over hen . De schelp is dik , beschikt over acht afzonderlijke richels en is licht bruin . De zaden op het interieur zijn zeer vettig , maar lekker. Ze ranzig snel nadat ze rijpen . Het kaf produceren een kleuring geel - bruine kleurstof die krijgt over je handen als je ze te behandelen .
Meer identificeerbare Kenmerken

Het hout van butternut vertoont een uniform roze - tan kleur wanneer split . De butternut , in tijden van de late zomer droogte , druppels vaak zijn bladeren om water te besparen , de grond onder bezaaid met folders en rachises verlaten . Butternut schors is lichtgrijs . De schors van de oudere bomen hebben afgeplatte randen , merkt het Ministerie van Ohio van Natuurlijke Hulpbronnen , in tegenstelling tot de gladde schors op jongere exemplaren butternut .