Japanse berberis ( Berberis thunbergii ) is zo'n aanpasbaar struik die het maakt gemakkelijk zijn weg in het landschap van de omliggende landschappen. In staat om hitte , vochtigheid , droogte , blootstelling aan stedelijke vervuiling , constante snoeien en plaatsing in de zon of halfschaduw weerstaan ​​, berberis groeit als een niet-aangeboren struik tussen Amerikaanse ministerie van Landbouw planten winterhardheid zones 4 tot en met 8 . Gebruikt als een stichting plant, barrière soorten , haag of te accentueren eigendom , berberis is niet moeilijk te herkennen als je eenmaal leren een aantal van zijn eigenschappen . Grootte en Vorm

De breedte van een Japanse berberis meestal is een beetje groter dan de hoogte van de struik is . De meeste barberries groeien tussen 3 en 6 meter hoog , met een breedte van 4 tot 7 meter. De berberis is een bladverliezende soorten verliezen gebladerte als de winter nadert en groeit het terug in het voorjaar . Berberis heeft een dichte assortiment van twijgen , heeft meerdere stengels stijgen van haar wortelstelsel en beschikt over een afgeronde uiterlijk wanneer rijp .
Berberis Gebladerte

De bladeren aan de stengels van een Japanse berberis struik groeien in wat de Universiteit van Washington Clark County Extension noemt een zigzag patroon . De bladeren zijn ovaal tot langwerpig van vorm , ontstaan ​​in de eerste weken van de lente te zijn tussen ½ inch tot 1 ¼ centimeter lang . In veel gevallen , berberis struiken , ontkomen teelt en teelt in de bossen , zijn de eerste planten naar kleur na een lange winter op een gebied te brengen . De bladeren zijn heldere tinten groen , draaien aantrekkelijke tinten zoals rood , paars en oranje in de herfst.
Meer identificeerbare Berberis Kenmerken

scherpe stekels die zich alle langs de stengels van een berberis , ontwikkelen tot ½ inch in lengte, maken dit een geweldige kandidaat als een barrière plant. De Botanische Tuin van Missouri merkt deze doornige stengels vaak vangen op en houd prullenbak zoals plastic zakken geblazen door de wind . De bloemen van een berberis openen in april . Ze zijn geel en klein, waardoor een bes die niet een briljante rode kleur tot oktober doet geworden . De bessen , in de vorm van kleine eieren , zijn 1/3 van een centimeter lang en ze blijven op de berberis in de winter , voeding voor zangvogels .
Cultivar Erkenning

Veel cultivars bestaan ​​van de Japanse berberis , elk ontworpen met bepaalde decoratieve elementen . " Aurea " bezit gewaagde gele bladeren en produceert niet zo veel fruit als de ouder soort . " Bogazam " is een andere berberis met gouden bladeren , maar het groeit alleen tot ongeveer 16 centimeter hoog . " Crimson Pygmy , " door de Universiteit van Connecticut Plant Database beschreven als een van de meest voorkomende en bekende berberis cultivar , is tussen de 12 en 24 cm hoog , met heldere rode bladeren . " Helmond Pillar " heeft een smalle fastigiated vorm , het bereiken van een hoogte van 8 meter , maar op slechts 2 meter breed bij de meeste. " Thornless " ontbreekt doornen en stekels en de bladeren oranje naar rood in de herfst .