Binnen het geslacht Photinia , zijn er 50 soorten bladverliezende en groenblijvende heesters . Deze planten zijn inheems in de bossen van Azië, van de Himalaya tot Indonesië. Hun bladeren , kleine witte bloemen en sierlijke rode vruchten zijn de redenen tuinders in de Verenigde Staten groeien hen, vooral vier soorten. Alle groeien het best in vruchtbare , vochtige grond die een goede drainage op locaties variërend van volle zon tot gedeeltelijke schaduw heeft . Japanse Photinia

Een afgeronde groenblijvende struik , Japanse Photinia ( Photinia glabra ) is helaas gevoelig voor bladvlekkenziekte . Groeien deze plant in USDA fabriek stoerheidsstreken 7b tot en met 10 waar het klimaat niet te vochtig of er in overvloed in regenval , die bladvlekkenziekte problemen verergert . Japanse Photinia rijpt op 10 tot 12 meter hoog en even breed . Nieuwe groene groei is koperkleurig rood en leeftijden tot glanzend donkergroen. Deze soort maakt een dichte informele of sheered haag. De bloemen en vruchten zijn niet bijzonder opvallend.
Chinees Photinia

Ook wel evergreen Oriental Photinia , de Chinese Photinia ( Photinia serrulata ) is de meest ziekte-resistente soorten voor tuinen in het zuiden van de Verenigde Staten , volgens Michael Dirr van de Universiteit van Georgia . Afkomstig uit China , het groeit in USDA zones 6 tot en met 9 . De nieuwe bladeren zijn lichtgroen tot coppery bleek, en de bladeren zijn diep getand zoals hulst totdat ze volwassen genoeg is om een minder scherpe scherpte . De witte bloemen zijn stinkende , maar leveren rode herfst bessen die zangvogels trekken. Oosterse Photinia groeit 20 tot 30 meter hoog en 10 tot 25 meter breed . Gebruik het als een haag of kleine boom als de onderste ledematen worden gesnoeid weg .
Deciduous Oriental Photinia

Zolang de ziekte bacterievuur is niet gebruikelijk in uw regio , overweeg dan de groei van de bladverliezende Oriental Photinia ( Photinia villosa ) . Groeiende 10 tot 15 meter hoog en 8 tot 10 meter breed met een rechte , V-vormige silhouet , ontwikkelt het zich gewoonlijk meerdere stam stammen . De witte bloemen in de vroege zomer zijn gemakkelijk over het hoofd gezien , maar niet de rode vruchten die de gele , oranje en rode bladeren vallen begeleiden. De bessen blijven bestaan ​​in de winter . Grow deze koude - winterharde soorten in USDA zones 4 tot en met 7 in alle, maar alkalische bodemgesteldheid .
Red- Tip Photinia

De Fraser of rood - tip Photinia ( Photinia x fraseri ) is het resultaat van een hybride kruis op Fraser Kwekerijen in Birmingham , Alabama , rond 1940 . Historisch gezien was dit de meest aangeplante haag struik in de Amerikaanse Zuidoost , totdat de schimmelziekte veroorzaakt door Entomosporium maculatum weggevaagd miljoenen planten . Jonge bladeren ontstaan ​​briljante robijnrode groen en rijp glanzend groen . De kleine witte bloemen leiden tot rode bessen , zolang deze plant niet wordt geschoren om een heg te maken. Rood - tip Photinia rijpt bij 15 tot 25 meter hoog en 10 tot 20 meter breed . Groeien in USDA zones 7 tot en met 9 als een scherm of kleine boom als onderste takken worden gesnoeid weg .