Perzische tapijten hebben een rijke historie . Deze met de hand geweven tapijten zijn afkomstig uit het land nu bekend als Iran . In nomadische stammen rond de vijfde eeuw voor Christus , de eerste deken makers geknoopte tapijten met de hand - zoveel ambachtslieden nog steeds doen . Perzische tapijten werden verheven tot een kunstvorm in de 16e en 17e eeuw . De rechthoekige tapijten zijn voorzien van drie grenzen , een centraal medaillon motief , en ingewikkelde bloemen of geometrische patronen . De Eerste Perzische tapijten

Nomadische stammen van Centraal-Azië , die werden gemaakt van oude Iraanse volkeren , kan de eerste tapijten rond 500 voor Christus hebben ontwikkeld , toen ze zich realiseerden dat ze konden het haar van hun schapen gebruiken en geiten tot vloerbedekking , in plaats van het doden van hun vee en het gebruik van hun bont voor tapijten maken . De eerste tapijten waren ofwel vlak geweven op een weefgetouw , of met de hand geknoopt - een methode waarbij wevers gebonden garen rond de lange draden van de stichting van de RUG . Deze methode kan een jaar of langer duren om een gebied tapijt te maken.
De Pazyryk Rug

De oudste handgeknoopt Perzisch tapijt in het bestaan ​​is de Pazyryk Rug . Het werd ontdekt in 1949 door Russische archeologen , in een graf van een oude Iraanse Scythen chef op een Siberische berg . Omdat het in de permafrost bedekt was , werd het bewaard . De graven waren 2400 tot 2500 jaar oud . Het vloerkleed , nu in een museum in Leningrad , heeft 232 knopen per vierkante inch . Andere handgeknoopte tapijten algemeen variëren van 25 tot 100 knopen per vierkante inch .
De Dynastie van Safavid

Het Perzisch tapijt wordt algemeen beschouwd als te hebben bereikt zijn piek , ontwerp - wijs, tijdens de Safavid dynastie van de 16e en 17e eeuw in Iran . Gedurende deze tijd , tapijt fabrieken ontstonden in verschillende steden , paai specifieke tapijt ontwerpen vernoemd naar de plaatsen waar ze zijn gemaakt : . Herat , Tabriz , Kerman , Isfahan en Kashan

tapijt weven vonden ook plaats in het koninklijke hof van Shah Abbas , die aan de macht in de late 16e eeuw kwam . Hij verplaatste de hoofdstad van Perzië van Qazvin naar Isfahan , waar hij het ​​opzetten van een tapijt atelier. De Sjah rechtbank ontwerpers gemaakt zijden tapijten met goud en zilveren versieringen . Twee van de mooiste Safawiden tapijten zijn nog steeds bestaan ​​en kan worden gezien in het Londense Victoria and Albert Museum en het Los Angeles County Museum. Ze heten de Ardebil tapijten want ze komen beiden uit de moskee in Ardabil .
De Kadjaren Dynasty

Na Nader Khan werd Shah van Iran in 1736 , vernietigde hij Isfahan , en Perzisch tapijt maken in een periode van droogte . De enige mensen die tapijten in Perzië in deze tijd waren nomaden en ambachtslieden in kleine dorpen . Rug - making niet weer aantrekken terug tot het begin van de periode van de macht, die in 1794 begon de Kadjaren dynastie . De Kadjaren gewaardeerd vakmanschap. Nasser e -Din Shah , die vanaf 1848 regeerde tot 1896 , verbood het gebruik van aniline kleurstoffen in tapijt maken , omdat deze kleurstoffen waren niet kleurvast . Aan het uiteinde van de Qajar -dynastie , in de late 19e eeuw , export van Perzische tapijten begon . Bedrijven uit de VS , Engeland en Duitsland gebouwde fabrieken in de Iraanse steden en begonnen met het produceren van hun eigen Perzische tapijten . Kooplieden geëxporteerd tapijten uit Tabriz naar Istanbul , en van daaruit naar Europa .
Vandaag

Perzische tapijten vandaag zijn beide handgemaakt en machinaal vervaardigde , met de voormalige vaak kost meer dan de laatste . De meeste tapijten zijn gemaakt van wol , maar eenvoudigere zijn gemaakt van katoen , en luxueuzer daarvan zijn zijde. Ambachtslieden passeren de technieken van het weven en sterven van generatie op generatie door middel van mondelinge overlevering , zelden het opschrijven van hun methodes . Rug - maken is de meest beoefende ambacht in Iran . Tribal ontwerpen verschillen van dorp en stad ontwerpen, en elk heeft zijn eigen geschiedenis .