Voordat mijl - hoog plafond kroonluchters waren elektrisch bedraad , werden allemaal kroonluchters ontworpen om kaarsen tegemoet . Voor de zwaarste en meest verheven kroonluchters , verfijnde katrol - en - rope systemen verlaagde de armaturen dus kaarsen kunnen worden vervangen , verlicht en keerden terug naar hun verheven zitstokken . Er waren geen garanties dat een vonk niet zou vallen of een los zittende kaars misschien niet tuimelen van extreme hoogten, vaak een carrière - ender voor een huishouden personeelslid . Risico's terzijde , deze mooie relikwieën zijn mooi , elegant techniek legaten die nog steeds worden bewonderd . Materialen

18e - eeuwse kaars kroonluchters varieerde van zeer sierlijke tot ronduit primitief. Wanneer de New Orleans Museum of Art organisator van een " Laat er licht zijn " tentoonstelling in 2004 , werden de antiek tentoongesteld uit dit tijdperk gegoten van brons, messing , smeedijzer, tin , zilver en goud . De meest sierlijke werden afgezet met bergkristallen en glas druppels die licht weerspiegeld in zoveel richtingen dat de verlichting van de ruimte verdubbeld. Aan de andere kant van het ontwerp continuüm , 18e - eeuwse kaars kroonluchters opgehangen door verarmde mensen en gemaakt van schroot waren letterlijk en figuurlijk kale ontwerpen. All - kristal en geslepen glas kaars kroonluchters verscheen niet op het toneel tot laat in de eeuw .
Takken

Op het eerste gezicht denk je misschien dat de 18e - eeuw kaarsen kroonluchter takken werden toegevoegd aan de grillen van de schepper , maar in feite , het aantal filialen toegevoegd aan kaars kroonluchters had alles te maken met sociale status . Voorbijgangers konden kijken naar een pre - Victoriaanse huis als de gordijnen open waren en er rekening mee dat , bijvoorbeeld , 24 takken wierp kaarslicht op kamers , een zeker teken van een rijke huishouden. Multi-verdiepingen huizen met eindeloos veel kamers , die elk droeg zijn eigen multi - tak kaarsen kroonluchter , symboliseerde de crème de la crème van de samenleving .
Kaarsen

Restjes uit de 17e eeuw , bieskaars (gemaakt van wax goedkoop en hopeloos inefficiënt varken ) werden bijna uitsluitend gebruikt door verarmde huiseigenaren in hun kroonluchters in de 18e eeuw aanbrak . Voordelen van het gebruik haast licht kaarsen overtroffen beschikbaarheid van materialen : Ze waren vrijgesteld van de 1709 talg Candle belastingrecht dat kaarsen gemaakt van schapen- en talg koe belast. Kaarsen waren zo gevormd beide uiteinden kan worden verlicht op hetzelfde moment , die leiden tot het ontwerp van kroonluchters vervaardigd om kaarsen in het midden gesp , ergo de "Burning de kaars aan beide uiteinden " stijlfiguur die blijft vandaag . Bijenwas , de duurste kaars materiaal , is voorbehouden aan royalty's , de ultra - rijken en de kerk .
Hardware

Ongeacht het gebruikte om een ​​kaars kroonluchter ambachtelijke materiaal
in de 18e eeuw , metaalbewerkers zet een gelijke hoeveelheid tijd, moeite en design in het maken van de hardware die nodig zijn om te verfraaien en te beveiligen . Ijzeren kettingen en ijzeren haken waren het vaakst gebruikt opknoping hardware. Zilversolderen bleef een populaire manier om takken , kaars bekers en sierbeslag fuseren . Aangezien de meest prachtige designs van deze periode woog honderden ponden , plafond dienbladen, platen en decoratieve armaturen waren kritisch technische functies . Immers , kroonluchters moest overleven herhaalde verlagen en hijsen actie telkens verse kaarsen werden toegevoegd .