Geschiedenis van de Magnetron

Een magnetron is een vacuüm buis ontworpen om microgolfstraling creëren . Magnetrons zeer nuttig gebleken tijdens de Tweede Wereldoorlog , omdat zij in de technologie om radar sets te bouwen te helpen lokaliseren vijandelijke vliegtuigen , schepen en onderzeeërs . Eerste Magnetron

Albert W. Hull was een professor in de natuurkunde aan de Worcester Polytechnic Institute en werkte ook bij General Electric Research Laboratory in New York . Tijdens zijn onderzoek in 1920 , Hull uitvinder van de eerste magnetron . Deze magnetronbuis is gemaakt van glas en had een draad die uitgezonden elektronen . De verkiezingen op een cilindrische plaat gekromd zou te verzamelen door middel van een magnetisch veld . Dit proces opgewekte energie . Uitvinding Hull echter geproduceerd weinig macht en had niet veel gebruik.
Cavity Magnetron

1939 , natuurkundigen Harry Boot en John Randall , werken aan de bouw van een verdediging systeem voor Groot-Brittannië , wilde verbeteren op de Hull magnetron . Voor hun magnetron , gebruikten ze zwart koper voor de buis in plaats van glas . Ze gaten ( holten ) in het cilinderblok een bepaalde golflengte van de microgolven wordt afgevoerd bereiken . Ze plaatsten hun apparaat in een krachtig magnetisch veld . Het werd getest in 1940 en bleek een succes door het produceren van 400 watt aan vermogen . Niet lang daarna , verbeterde ze het prototype , en de Verenigde Staten al snel begon de holte magnetron vervaardigen.
Gebruikt

Cavity magnetrons worden nog steeds gebruikt in radar systemen van vandaag . Ze worden meestal gebruikt in de magnetron te verwarmen en koken van voedsel. Bepaalde verlichtingssystemen , zoals zwavel lampen , ook gebruik maken van magnetrons .