Milieu aanpassingen in Regenwormen

Er zijn 1800 soorten regenwormen verspreid over de hele wereld . Hoewel ze variëren in lengte van een fractie van een centimeter tot meer dan 3 meter , de basisstructuur van de meeste soorten regenwormen is verrassend gelijk , met een aantal aanpassingen die hen in staat stellen te overleven en gedijen in hun ondergrondse omgeving . Locomotion

Het voorste gedeelte van gesegmenteerde lichaam een regenworm bevat de wedgelike prostomium , waardoor de worm te duwen in kleine scheurtjes in de bodem , verbreding hen als het gaat. De worm is bedekt met een smerende laag slijm en elke volgende segment is bedekt met kleine , stijve haartjes dat men omhoog en onafhankelijk verlaagd. Om door de grond te verplaatsen , de worm verankert de achterste helft van zijn lichaam door de uitbreiding van de borstelharen , vóór het indrukken van de voorste helft van zijn lichaam naar voren .
Spijsvertering

Regenwormen verbruiken een mix van de bodem, kleine stukjes rots en organisch materiaal als dode bladeren en wortels als ze bewegen door de bodem . Bodem en dode plantenresten worden geplet in de spiermaag met behulp van spiersamentrekkingen en de kleine stenen in vrijwel dezelfde manier zoals dat gebeurt in de spiermaag van een vogel. Het materiaal gaat dan in de darmen , waar enzymen verteren en absorberen noodzakelijke voedingsstoffen . De resten worden uitgescheiden , samen met de afvalstoffen uit het lichaam van de worm , wat resulteert in een waardevolle bodem wijziging .
Reproductie

Hoewel elke regenworm is tweeslachtig , met zowel mannelijke als vrouwelijke reproductieve delen , zijn ze in het algemeen niet zelf bevruchten. In plaats daarvan , twee wormen wisselen zaadcellen met elkaar . Het sperma vermengt met vrouwelijke eicellen in de girdlelike clitellum , en de regenworm wringt zich vrij van de structuur , waardoor het achter als een soort cocon . Jonge regenwormen ontwikkelen zich in de afgestoten - off clitellum en komen uit hun eieren na een paar weken van de zwangerschap .
Ademhaling

plaats van longen , regenwormen ademen door hun huid , absorberen zuurstof en er kooldioxide door het diffusieproces . Dit proces werkt alleen wanneer de huid van de regenworm is vochtig , dus regenwormen gebruik maken van een patch van lichtgevoelige huid aan de oppervlakte tijdens de dag te vermijden , wanneer het zonlicht hen zou uitdrogen . In plaats daarvan hebben ze de neiging naar de oppervlakte 's nachts , wanneer de lucht is koel en vochtig , of als het regent , het verzadigen van de bodem en het verplaatsen van luchtzakken .