In de 11e eeuw , Europese handelaren hun leven riskeerden om moerbei zaden ( Morus spp. ) Uit te smokkelen China , zodat ze de bomen konden cultiveren om de bladeren te voeden om zijderupsen . De bladeren van de moerbeibomen zijn de enige natuurlijke voedsel dat zijderupsen zal eten. Hoewel de grootte varieert per soort en cultivar , in het algemeen , moerbeibladeren gemiddeld iets meer dan 4 centimeter in lengte . Mannelijke en Vrouwelijke

Moerbeien ( Morus spp . ) Zijn bladverliezende bomen die eetbare vruchten voortbrengen . Afhankelijk van de soort , kan een moerbeiboom eenhuizige of tweehuizig zijn. Eenhuizige bomen hebben zowel mannelijke als vrouwelijke bloemen . Tweehuizig bomen zijn mannelijk of vrouwelijk , maar niet beide . Bladgrootte is niet afhankelijk van de boom geslacht
Mulberry Species

Slechts drie soorten van moerbei worden vaak geteeld , volgens de North Carolina Cooperative Extension : . De witte moerbei ( Morus alba ) , de rode moerbei ( Morus rubra ) en de zwarte moerbei ( Morus nigra ) . De witte moerbei is afkomstig uit China , waar het best bekend als de bron van voedsel van de zijderups . De rode moerbei wordt ook vaak genoemd de Amerikaanse moerbei , want het is de enige moerbeiboom inheems in Noord -Amerika , volgens de Vereniging van California Rare Fruit Grower's . De zwarte moerbei is afkomstig uit Azië en is van oudsher geteeld voor haar vrucht, die de beste smaak van alle moerbei soort heeft .
Mulberry Tree Bladeren

een van de interessante dingen over moerbeibomen is dat de vorm van de bladeren kan afhankelijk van de individuele plant - een boom kan hebben hartvormige tot mitten - vormige zwaar gelobde bladeren . Het blad wordt geel in de herfst in plaats van paars of rood omdat de bladeren bevatten minder suiker dan veel andere loofbomen.
Morus Alba Bladeren

Mulberry bomen worden niet benoemd de kleur van de bladeren en vruchten . In feite , witte moerbeiboom bladeren zijn eigenlijk lichtgroen en gemiddeld ongeveer 4 1/2 cm in lengte. Ouder, volwassen bomen kan bladeren tot 6 centimeter lang hebben . Witte moerbeiboom bladeren zijn randen en gladde , glanzende toppen gekarteld met fuzzy onderzijde . Ze beginnen aan de krul in het vroege voorjaar , ruim voor bladeren op zwarte moerbei bomen. Witte moerbei bomen zijn invasief beschouwd in sommige gebieden en zijn winterhard in Amerikaanse ministerie van Landbouw planten winterhardheid zones 4 tot en met 8 .
Morus rubra Bladeren

Rode moerbeiboom bladeren zijn vergelijkbaar in grootte , vorm, textuur en kleur aan witte moerbei bladeren. In feite zijn veel hybriden van de twee bomen bestaan ​​- sommige zijn zelfs genaturaliseerd - dus het kan moeilijk zijn om het verschil tussen de twee vertellen . In het algemeen echter , rode moerbeiboom bladeren zijn een beetje groter en dikker , met stompe tanden marges in plaats van de fijne vertanding gevonden op witte moerbei bladeren. Ze hebben ook een ruwe textuur geplaatst in plaats van een glans . Rode moerbei bomen zijn winterhard in USDA zones 4 tot en met 8 .
Morus Nigra Bladeren

Zwarte moerbeiboom bladeren zijn vergelijkbaar met rode moerbeiboom bladeren. De belangrijkste verschillen zijn dat de bladeren zijn kleiner - meer langs de omvang van de witte moerbeiboom bladeren - en hebben steviger twijgen , volgens de Vereniging van California Rare Fruit Grower's . Zwarte moerbei bomen blad uit in het late voorjaar ongeveer twee maanden na de witte moerbeiboom bladeren. Ze zijn minder winterhard dan de rode en witte moerbeibomen en zijn winterhard in USDA zones 7 en warmer , volgens de Vereniging van California Rare Fruit Grower's .