Maïs is inheems aan Amerika . De Azteken , Inca -en Maya- beschavingen groeide maïs meer dan 5500 jaar geleden , en de Noord- Amerikaanse stammen groeide het gewas honderden jaren voordat de eerste Europeanen arriveerden . Ontdekkingsreizigers Lewis en Clark overleefde de winter van 1804-1805 mede dankzij door indianen geleverd maïs. Maïs is nu een essentieel voedselgewas in Noord-Amerika en een belangrijk exportproduct . Beginnings

Indianen toonde Europese kolonisten hoe om te groeien en " ras " corn : hoe je het beste gewas exemplaren kiezen , besparen zaad en laat het koren worden bestoven door de wind , eenmaal geplant . Zaad werd verbeterd door deze doelgerichte keuze , maar bestuiving kon niet worden gecontroleerd . Boeren voortgezet gebruik van deze methode om maïs vitaliteit te verbeteren tot in de vroege tot midden 20e eeuw .
Trial

Wetenschappelijke ontwikkeling van hybride maïs groeide uit van het werk van Gregor Mendel in de jaren 1860 . Overheid experimenten in maïs hybridisatie begon in de jaren 1920 . In de volgende halve eeuw , drie stadia van de hybride ontwikkeling voorgedaan : open bestuiving , inteelt ( het overbrengen van stuifmeel van een individuele plant aan de zijde van dezelfde plant ) en de kruising (kruising geselecteerde moederplanten ) . Single kruisen worden geproduceerd door het kruisen van twee ingeteelde stammen . Dubbele kruisen worden geproduceerd door het kruisen van twee verschillende enkele kruisen .
Doorbraken

dubbel - en single -cross methoden produceerde de beste resultaten . Boeren begonnen om hybride zaden te planten onder de stressvolle omstandigheden van droogte in de jaren 1930 . De eerste commerciële hybride , genaamd Copper Kruis, werd geproduceerd in 1923 . Met het, Henry A. Wallace begon Hi-Bred Corn Company, die werd Pioneer Hi - Bred . Door de jaren 1930 , Wallace en een paar concurrenten begon hybride maïs rassen te verkopen aan boeren. De hybriden bleek krachtiger , bestand tegen barre weersomstandigheden en het afbuigen van ziekten en plagen beter dan niet-hybride merken . Boeren waren in staat om meer maïs per hectare te produceren met deze krachtige hybriden .
Acceptance

In 1934 minder dan een half procent van de Amerikaanse grond beplant in maïs geplant in hybride zaad. Tien jaar later was dat aantal gestegen tot 59 procent . In de "corn belt " van het Midwesten Verenigde Staten en Canada , was dat percentage maar liefst 90 procent . Tegen 1956 , vrijwel alle mais geplant in de Verenigde Staten was hybride maïs, en voor de afgelopen 50 jaar , met een zeldzame uitzondering , alle van het maïsveld in de VS en Canada is hybride geweest . De overstap naar hybriden is toegenomen maïs opbrengst met een gemiddelde van 20 procent .
Resistance

Late
in de 20e eeuw , biotechnologie bedrijven zoals Monsanto , Upjohn , Lubrizo en Celanese kocht grote hybride zaden onderzoek en productie bedrijven , zoals Joseph Harris Seed ( Celanese ) en Jacob Hartz Seed ( Monsanto ) . Ze begonnen te experimenteren met genetische modificatie van planten te planten kracht te verhogen . Maar ze ontmoette met gepassioneerde verzet van consumenten-en milieuorganisaties , die de veiligheid van genetisch gemodificeerd zaad ondervraagd . De Europese Unie plaatste een moratorium op ingevoerde bioengineered gewassen in 2002 . Voorstanders van organische en meer traditionele vormen van zaad hybridisatie en zaad -keeping gevormd organisaties zoals het redden van onze Seed om zaden die regionaal aangepast bestendigen , vrij bestoven en gecertificeerd biologisch in de hoop van het houden van meer traditionele zaden beschikbaar voor planten .