( . Helianthus spp ) Zonnebloemen variëren van torenhoge reuzen tot kleine , bossige planten . Het is de lange, grote soorten en cultivars - Helianthus annuus in het bijzonder - die worden gekweekt voor hun zaden. Zonnebloempitten zijn losjes verdeeld in twee groepen: degenen wel zwarte oliehoudende zaden en die geclassificeerd als confectie zaden. Deze laatste zijn geel of wit met zwarte strepen . Waar ze vandaan komen

Zwart en geel zonnebloempitten komen uit cultivars voornamelijk geteeld voor de olie- inhoud van de zaden . De meeste zonnebloemen geteeld voor hun zaden zijn cultivars van Helianthus annuus , die winterhard in Amerikaanse ministerie van Landbouw planten winterhardheid zones 2 tot en met 11 . Omdat het wordt gedood door vorst , is Helianthus annuus meestal gekweekt als eenjarige .

hoe ze eruit zien

Zwarte zonnebloempitten zijn kleiner dan hun geel of wit - gestreepte tegenhangers . Ze hebben stevige zwarte schelpen. Gele zonnebloempitten variëren in hoe geel ze in werkelijkheid zijn - sommige zijn erg bleek en romig - wit dan geel. Alle hebben zwarte strepen , echter. De zaden kunnen worden geoogst als de achterkant van de bloem verandert van groen naar geel , maar de koppen zijn meestal niet geoogst voor de zaden tot ze bruin of zwart , afhankelijk van de universiteit van Kentucky Cooperative Extension Service .


Gebruikt voor Sunflower Seeds

Zwarte zonnebloempitten zijn voor hun olie, die wordt verwerkt tot plantaardige of zonnebloemolie geperst . Zwarte zonnebloempitten worden ook gebruikt in cosmetica en margarine en worden vermalen tot meel en gebruikt als veevoeder . Confectie zonnebloempitten worden verkocht als snack of gebruikt in levensmiddelen , met of zonder de rompen . Beide soorten zaden worden ook gebruikt in vogelvoer mixen, en beide soorten kunnen worden opgeslagen en gebruikt om nieuwe zonnebloemen te planten .
Kweken van je eigen

Niet alle soorten zonnebloemen produceren eetbare zaden . Als u wilt uw eigen groeien voor snacks , probeer " Mammoth Russisch, " die torens tot 12 meter hoog, volgens de Washington State University Clark Uitbreiding van de Provincie , en is voorzien van grote , gestreepte zaden met dunne rompen . Zonnebloemen in het algemeen groeien het best in de volle zon en in rijke , goed doorlatende grond . Beschutting tegen de wind zal hen helpen overeind te blijven .