? Geen gezicht is net zo welkom in de droesem van de winter als een taaie sneeuwklokje, bespiering zijn weg omhoog door de sneeuw , de aankondiging dat het einde van de koude is nabij. Nu gebruikelijk in de Nieuwe Wereld na de introductie van Europa , het sneeuwklokje behoort tot een geslacht bestaat uit ongeveer 19 verschillende soorten. Twee van de meest populaire , de gewone sneeuwklokje en gigantische sneeuwklokje, lijken veel op elkaar , maar verschillen vooral in de hoogte , bloemgrootte en bloei tijd . Hun eigen reeksen verschillen ook . Gewoon sneeuwklokje

De gewone sneeuwklokje ( Galanthus nivalis ) is de kleinste van de twee soorten, meestal groeit 4-6 centimeter lang , met twee of drie riem -achtige basale bladeren die groeien tot 4 centimeter in lengte . De single , bel-achtige bloem die knikt vanaf de top van de eenzame bloemsteel is wasachtig wit , getipt met groen en ongeveer een centimeter in lengte. Het blijkt en bloemen iets later dan de reus sneeuwklokje , meestal van februari-maart , of al in januari in de warmere mate van zijn gamma . De gemeenschappelijke sneeuwklokje is iets meer winterhard dan zijn reusachtige neef, en groeien uit Amerikaanse ministerie van Landbouw stoerheidsstreken 3 tot en met 7 . In de warmere zones , wordt het beschouwd als een kortlevende vaste plant en vereist opnieuw planten om de paar jaar .

Giant sneeuwklokje

Zoals de naam al aangeeft , de reus sneeuwklokje ( Galanthus elwesii ) groter is dan het gewone sneeuwklokje, met bredere bladeren , bloemstengels die 8 tot 12 centimeter bereiken hoogte en bloemen die kan oplopen tot 2 cm lang . In alle andere opzichten lijkt de reus sneeuwklokje vergelijkbaar met de gemeenschappelijke sneeuwklokje . Het heeft ook twee of drie 4 - inch basale bladeren evenals witte , klokvormige , groen - getipte bloemen , hoewel de groene vlek groter kan zijn in sommige populaties van reusachtige sneeuwklokje . De plant bloeit eerder , eerder in de opkomende februari -maart bloeien tijd dan het gewone sneeuwklokje . Het is afkomstig uit het westen van Turkije en de Balkan -gebergte , en is winterhard van USDA planten winterhardheid zones 4 tot en met 7 .
Wild
Status

In zijn oorspronkelijke verspreidingsgebied , de gemeenschappelijke sneeuwklokje ooit groeide sterk in de meeste delen van Europa ten oosten van de Kaukasus . Deels vanwege zijn populariteit als een gecultiveerde plant , wordt deze plant nu bedreigd in veel plaatsen waar het was ooit overvloedig . Verzamelaars hebben bollen overbevist van voorheen weelderige wilde stands , en bol levensvatbaarheid wordt verder afgebroken door het betoverende voorbijgangers plukken van de vroege bloemen. Giant sneeuwklokje wordt minder vaak geteeld , maar nog steeds vermeld als een " kwetsbaar " soort in zijn leefgebied , volgens de Rode Lijst van de Internationale Unie voor het behoud van de natuur en natuurlijke hulpbronnen .
Groeiomstandigheden

zowel voorkomende en gigantische sneeuwklokje aandeel culturele overeenkomsten , omdat beide planten groeien goed in een breed scala van bodems van halfschaduw tot volle zon. Zomer water moet tot een minimum worden beperkt , zoals de slapende bollen hebben de neiging te rotten . Ze groeien heel goed onder loofbomen , wiens kale winter takken hen in staat om de volle zon te ontvangen tijdens de actieve groeiperiode de sneeuwklokjes ' , maar waarvan de schaduwrijke bladeren dekking en droogte in de zomer kiemrust. Planten naturaliseren goed , gemakkelijk zowel door zaad en Bollenstreek divisie verspreiden . Ze zijn herten - en konijnen - bestendig, en zijn ook een van de weinige planten die zal groeien prima onder zwarte walnoot ( Juglans nigra ) .