De pagode is een van de meest herkenbare vormen van de Japanse architectuur in de geschiedenis. Deze unieke tempels hebben de tand des tijds doorstaan ​​en worden vaak gebruikt als toeristische attracties van vandaag. Definitie

Een Japanse pagode is een vierkante toren die is meestal onderdeel van een klooster gebruikt door boeddhistische monniken . Het diende als een tempel en gehuisvest heilige relikwieën . Elk van de niveaus , het stijgen, is iets kleiner dan de vorige, wat resulteert in een piramide - achtige structuur die wordt bekroond door een spits .
Bouw

Japanse pagodes zijn meestal opgebouwd uit hout met in elkaar grijpende balken en palen en een centrale kolom . De gebouwen zijn lang en slank en bestaan ​​uit vijf verdiepingen . De daken zijn voorzien brede overhangen , met tegels van klei . Pagodes zijn zeer stevig en zijn ontworpen om de bewegingen van de aarde absorberen , waardoor ze bestand zijn tegen aardbevingen en tyfoons .
Welbekende voorbeelden

Kyoto Toji pagode is een van de meest bekende in Japan . Kyoto Hoshoji was een achthoekige pagode , en was het hoogste bouwwerk in Japan op 83 meter ( 272.3 voet) tot verwoest door brand in de 15e eeuw tijdens de Onin Oorlog .
Geschiedenis

de pagode werd geïntroduceerd in Japan uit China , en werd beïnvloed door de Indiase stoepa . De Horyu - ji pagode , in de buurt van Nara, dateert uit de late zevende eeuw .
Symbolisim

De vierkante vorm staat symbool voor de aarde. De middelste kolom wordt beschouwd als de ' as van de wereld "en de torenspits op de top van de structuur vertegenwoordigt Boeddha als meester van het universum . Elk niveau vertegenwoordigt een van de vijf elementen : . Wind, water , aarde, vuur en lucht